Opening van kunstwinkel Ogenblik, 7 september 2013

Sproke: Ogenblik

Voor Ogenblik, bij de opening op 7/9/13 © marlijn nijboer www.zinnenkunst.nl

Er was eens een meisje dat fantastisch kon dromen. Uren en uren kon ze in het gras liggen fantaseren, op een stoel zitten verbeelden of desnoods op een trap. Ze droomde zichzelf een kunstige jurk vol met bloemen en bijen, een ketting van honing en een hoedje van drop. En omdat ze het heerlijk vond om zo bezig te zijn, droomde ze nog even door. Schilderde in gedachten een stoel van roze veren, met armleuningen als leeuwenpoten en een tijgerprintje achterop. Prachtig, besloot ze, en tijd om de fotograaf te wenken die ze in de verte voorbij zag rennen. ‘Een ogenblik’, riep hij. En toen werd ze wakker, en bleef ze zitten met het raarste woord dat ze ooit had gehoord. Een ogenblik…..wat zou het zijn. Ze vroeg het aan haar vader die niet hield van dromende dochters. ‘Dromen zijn maar even’, zei hij altijd, ‘wakker voor het leven’. ‘Kom op, aan de slag.’ ‘Een ogenblik’, zei hij nu, ‘is maar even’. Het meisje vond het raar. Een ogenblik hetzelfde als een droom? Ze besloot dat het onzin was wat haar vader zei, en vroeg het aan haar moeder. ‘Een ogenblik’, zei deze, ‘is een blik vol met ogen, die allemaal in de gaten houden of jij mij hebt bedrogen’. Een blik vol met ogen, in de gaten houden, bedrog…… ‘Welke gaten’, vroeg het meisje zich af, en omdat ze er niets van begreep, besloot ze een ogenblik te schilderen. Heel voorzichtig, met het puntje van haar tong uit haar mond, schilderde ze een prachtig blik in de mooiste kleuren. Het blik was zo groot dat er wel honderd ogen inpasten, en misschien nog wel meer. Toen het klaar was, ging ze er naar zitten kijken. Voorzichtig haalde ze één oog uit het blik, en nog één, en nog één…… Stel je voor dat ze met al die ogen zou kunnen kijken, hoe fantastisch zou dat zijn. Alles wat ze wilde, zou ze kunnen zien, zonder te dromen, gewoon in het echt. ‘Kunst’, zei een dame, die toevallig voorbij liep. ‘Niks kunst’, dacht het meisje, ‘echt’, maar de dame bleek hardnekkig en bleef bij haar staan. ‘Mag ik daar een ogenblikje op werpen?’, sprak ze guitig. En terwijl ze bleef staan, zag het meisje hoe de dame haar ogen bijna dicht kneep om daarna heel lang naar haar schilderij te turen. ‘Een uniek lijnenspel’, zei ze ‘sprekende kleuren, en ook mooi hoe hier met licht en schaduw wordt gespeeld’. ‘Figuratief. Ik zie zekere invloeden van grote schilders. Ga zo door.’ Stomverbaasd keek het meisje de dame aan. Zou je, door je ogen bijna dicht te knijpen, werkelijk zoveel kunnen zien in haar ogenblik? En was die manier van kijken dan een ogenblikje? Voorzichtig deed ze haar ogen bijna dicht en keek door de haren van haar wimpers, naar het ogenblik dat ze geschilderd had. Bijna viel ze om van verbazing, want de dame had gelijk. Niet dat ze hetzelfde zag als zij, maar toch.

Ze zag in een ogenblik

een prachtige stoel van het mooiste hout,
een kleurrijke ketting in rood, groen en goud, 
zes schilderijen in lijsten gezet een beeld van een meisje, 
kunstzinnig portret in een droom van een jurk, en dacht ‘dat ben ik’

Toen ze haar ogen weer open deed, stonden er allemaal mensen naar haar te staren. ‘Dat moeten jullie ook eens doen’, zei het meisje, ‘een ogenblikje werpen op een ogenblik’. ‘Het lijkt wel alsof ik droom.’ Toen ze dat zei, wist ze dat haar vader gelijk had. Een ogenblik was hetzelfde als een droom. Maar hij vergiste zich ook, het was niet voor heel even, maar voor een heel leven. Ze had immers een ogenblik voor zichzelf gemaakt, waar ze altijd naartoe kon om de allermooiste dingen te zien. En ze wist precies hoe ze daarvoor moest kijken. De ogen bijna dicht, dwars door de zijdezachte haren van haar wimpers. Kunst. Nee echt!

19 oktober 2013 De Ramp.

Aangeslagen zijn we door de brand in Leeuwarden van afgelopen zaterdag. Een aantal van ons waren ter plekke aanwezig maar gelukkig was niemand gedeerd. Het meest vreselijke is het overlijden van de 24 jarige jongen. We hoopten zo dat er niemand meer in de panden zouden zijn. We denken aan de ouders, familie en vrienden van de jongen en leven met ze mee.

Daarnaast leven we mee met de mensen die hun woning verloren hebben. Eén persoon is de lijstenmaker van één van onze kunstenaars. Hij vertelde maar een paar uur voor de brand nog vol trots over zijn huis. Wat kan het toch raar gaan.
Ons pand is onherstelbaar beschadigd. Het dak is ingestort, een militaire brandwagen heeft tonnen water bovenin ons pand gespoten. Onvoorstelbaar, maar voorin de winkel hangen nog schilderijen en de paspop staat nog fier overeind. Op dit moment is er nog instortingsgevaar en mogen we niet bij onze spullen. Het meeste is waarschijnlijk onherstelbaar beschadigd maar we hopen dat we en wel wat kunnen redden.
Gisteren zijn we bij elkaar geweest en hebben besloten om verder te gaan. Eerst even alles laten bezinken en dan zetten we onze schouders er weer onder. Er wordt ons veel steun aangeboden waar we ongelofelijk blij mee zijn! Samen staan we sterk.
Mocht je ons willen steunen, op welke wijze dan ook, dan horen we het graag!

Na een geslaagde crowdfundingsproject is Kunstwinkel Ogenblik er weer bovenop gekomen en heeft nu een prachtige locatie aan de Tweebaksmarkt 70 in Leeuwarden.